01 Best Friend minv NC

            “อื้อ อืมมมม จีมิน แฮ่ก กูเจ็บ” จีมินดันผมจนติดกำแพงห้องนอนแล้วปล้นจูบอย่างจาบจ้วงผมจนปากแตกและรู้สึกชา ผมว่ามันต้องบวมในไม่ช้าแน่

            “ไหนบอกว่าชอบกูแล้วปล่อยให้มันจูบทำไมห้ะ!” ร่างสูงตะคอกและเหวี่ยงผมลงบนเตียงแล้วร่างหนาก็คร่อมทับเอาไว้กันผมหนี

            “ถ้ากูจะให้พี่ยุนกิจูบแล้วมันจะทำไม กูชอบมึงแต่ชอบได้มันก็เลิกได้” ผมพูดประชดประชันออกไปหวังให้เข้าใจว่าผมชอบพี่ยุนกิแล้วเราจะได้กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม

            “มึงว่าอะไรนะ เลิกชอบหรอ” ร่างสูงกัดฟันถามจนผมได้ยินเสียงฟันขบกันชัดเจน ผมไม่เข้าใจว่าเค้าจะมาทำแบบนี้ทำไมทำเหมือนหวงผมทั้งๆที่บอกเองว่าเห็นผมเป็นแค่เพื่อน

            “…” ผมเบือนหน้าหนีไม่ตอบอะไรจีมินเพราะกลัวว่าความคิดถึงที่ผมมีมันจะทลายกำแพงที่ผมสร้างไว้แล้วพูดกับเค้าว่าผมไม่เคยเลิกชอบเค้าหรอก ไม่เคยเลย

            “หึ ถามไม่ตอบแบบนี้ได้กับมันมากี่ครั้งแล้วล่ะ”

            “ทำไม! ถ้ากูจะได้กับพี่ยุนกิมาสักกี่ครั้งแล้วมึงยุ่งอะไรล่ะ มึงมีสิทธิอะไร” ผมตวัดสายตามองร่างสูงที่คร่อมผมไว้ด้วยความโกรธปนน้อยใจจนทำให้เริ่มมีน้ำตาคลอขึ้นมาเค้ากล้าพูดออกมาได้ยังไงว่าผมมีอะไรกับพี่ยุนกิแล้วเห็นผมง่ายขนาดที่นอนกับใครก็ได้เลยงั้นหรอ

            “หึ สิทธิอะไรงั้นหรอเดี๋ยวมึงก็รู้ มึงเรียกร้องเองนะแท” พูดจบร่างสูงก็ประกบปากลงมาทันที จีมินขบกัดริมฝีปากผมแรงๆเมื่อผมไม่ยอมให้เค้ารุกล้ำเข้ามาพอผมเผลอร้องจีมินก็สอดลิ้นร้อนชื้นเข้ามาพัวพันไล้ต้อนลิ้นร้อนชื้นของผม

            “อื้อ อื้อ แฮ่ก แฮ่ก” จีมินจูบผมรุนแรงจูบนี้มันไม่ได้หวานมันมีแต่ความโกรธที่จีมินกำลังเอามาลงกับผม ร่างสูงเมื่อเห็นว่าผมจะขาดอากาศก็ผละจูบออกแล้วเลื่อนลงมาขบเม้มที่ซอกคอ จีมินทำรอยจนผมเริ่มแสบที่ลำคอ ผมแน่ใจว่าตอนนี้คอของผมต้องเต็มไปด้วยรอยบ้าๆที่ร่างสูงทำไว้จนแทบไม่เหลือที่ว่างแน่ๆ เสื้อกับกางเกงผมถูกถอดออกตอนไหนก็ไม่รู้ ตอนนี้ผมเหลือเพียงแค่กางเกงในสีขาวตัวบางตัวเดียวที่แทบจะปิดอะไรไม่มิดส่วนจีมินตอนนี้เปลือยท่อนบนโชว์ลอนกล้ามเนื้อและซิกแพคเหลือแค่กางเกงยีนส์ที่โหลดต่ำจนเห็นขอบกางเกงในสีขาวยี่ห้อดังเท่านั้น

            “อ๊า อึก อืม จีมิน จีมิน” มือจีมินข้างหนึ่งลูบไล้ต้นขาด้านในของผมส่วนอีกข้างก็บดขยี้ตุ่มไตเม็ดเล็กสีชมพู คู่กับปากร้ายที่เลิกทำรอยที่คอแล้วหันมาดูดดุนเม็ดสีชมพูกลางอกทำให้ผมเสียวซ่านจนต้องครางออกมาเสียงดัง

            “อื้อ แท อื้อ แทฮยอง”  เสียงครางเบาๆในลำคอของจีมินทำให้ผมได้สติและรู้สึกตัวว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น

            “พอ อื้อ จีมิน หยุดนะ กูบอกให้หยุด!” ผมทั้งทุบทั้งตะคอกร่างสูงแต่จีมินก็ไม่ขยับเลยสักนิดน่าเจ็บใจจริงๆทั้งที่ส่วนสูงเราก็ใกล้เคียงกันแต่ผมสู้แรงเค้าไม่ได้เลย

            “ไม่”

            “ไหนบอกว่ากูนอนกับพี่ยุนกิแล้วไง มึงเป็นคนพูดเองนะ”

            “เคยไม่เคยไม่สำคัญแต่ต่อจากนี้มึงเป็นของกู”

            “…”

            “แล้วก็อย่าหวังว่าจะกลับไปหามันอีกเพราะกูไม่เอาไว้แน่” จีมินมองผมดวงดวงตาวาวโรจน์ ผมอยากจะตะโกนออกมาดังๆว่าเป็นบ้าอะไรตอนนั้นปฏิเสธผมแล้วตอนนี้ยังต้องการอะไรอีกหรือที่ผ่านมาผมเสียใจไม่พอรึไง

            ร่างสูงไม่รอให้ผมได้พูดประท้วงอะไรต่อเค้าจับขาผมกางออกกระชากกางเกงในผมแล้วโยนไปไว้ตรงไหนสักที่ ตอนนี้ร่างกายผมไม่มีอะไรปิดกายแล้วผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียนเข้มขึ้นเพราะความเขินอาย จีมินรูดซิปกางเกงยีนส์แล้วถอดออกรวมถึงกางเกงในของเค้าด้วยตอนนี้เราต่างก็เปลือยกันทั้งคู่

            “สวย มึงสวยมากเลยแท”  จีมินจ้องร่างกายผมจนต้องเสหลบสายตาวาววับที่มองราวกับจะจับผมกลืนเข้าไป

            “อึก โอ๊ย! จีมินกูเจ็บเอาออกไป” ในขณะที่ผมเผลอเบือนหน้าหนีจีมินก็จับขาผมแยกออกแล้วกะแทกแก่นกายใหญ่เข้ามาแต่มันก็เข้ามาได้แค่ครึ่งเดียวจนผมต้องผวาตัวยกมือขึ้นจิกแขนจีมินเอาไว้ มันเจ็บเหมือนร่างกายจะฉีกออกเป็นสองท่อน น้ำตาผมไหลออกมาแล้วผมก็คิดว่าตอนนี้เลือดของผมคงไหลออกมาด้วย

            “ซี๊ด แททำไมมันแน่นแบบนี้ มึงรัดกูจนแตกแล้วนะ”

            “ฮือ เอาออกไปกูเจ็บ”

            “ไม่”

            “มึงมันเหี้ยไม่ได้รักกูแล้วมาทำแบบนี้ทำไม”

“มึงเป็นของกูแล้วแทแล้วอย่าหวังว่าจะไปเป็นของคนอื่นได้อีก”

“กูไม่ได้ชอบมึงแล้ว! มึงได้ยินมั้ยว่าไม่ได้-อื้อ” จีมินก้มลงกระแทกจูบผมจนปากแตกอีกรอบคราวนี้ร่างสูงกระแทกแก่นกายจนมันเข้าไปได้จนหมด ช่องทางรักของผมตอดรัดจีมินจนแน่นและจุกไปหมดกับแรงที่คนใจร้ายกดลงมา

“อื้อ อ๊ะ อ๊า” ร่างสูงเริ่มขยับกายเข้าออก จีมินกระแทกแก่นกายลงมารุนแรงจนร่างกายของผมสั่นสะเทือนไปหมด เสียงเตียงและเสียงร่างกายกระทบกันอย่างหยาบโลนทำให้ผมอดที่จะรู้สึกอายไม่ได้จนต้องเบือนหน้าหนีมือจิกกำผ้าปูที่นอนแน่น

“แท ซี๊ด แท มึงเป็นของกูแค่ของกูคนเดียว” จิมินก้มลงมากระซิบเสียงแหบพร่าข้างหูผมหยาดเหงื่อของร่างแกร่งที่เกิดจากกิจกรรมร้อนแรงหยดลงมาบนผิวจนผมรู้สึกเหมือนร่างกายมันร้อนผ่าวจนควบคุมไม่ได้

“กูเกลียดมึง”  ถึงแม้ผมจะพูดออกไปแบบนั้นแต่จีมินก็ไม่หยุดที่จะกระแทกกายลงมา ผมไม่รู้ว่ามันนานแค่ไหนแล้วที่จีมินทำแบบนี้ผมก็หมดแรงจะบอกให้หยุดเลยได้แต่ให้เค้าทำตามใจตัวเองต่อไปจนกว่าจะพอใจ

อ่านแล้วอย่าลืมกลับไปเม้นที่เด็กดีนะคะ